Ωστόσο οι περισσότεροι δεν τα εκδηλώνουν είτε γιατί έχουν διαψευστεί
από το παρελθόν είτε γιατί δεν πιστεύουν πως το παρόν θα είναι καλύτερο. Έχουμε
φτάσει στο σημείο να μη πιστεύουμε ο ένας τον άλλον και είναι λογικό από μια
άποψη διότι τα λόγια μένουν λόγια και δεν γίνονται πράξεις. Αυτό που δεν είναι
λογικό είναι ότι ακόμα και αν έχουμε πονέσει και πληγωθεί αρκετά να μη δίνουμε
ευκαιρίες εκδηλώνοντας τα συναισθήματα μας. Να μην αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο
ή ακόμα και να μη δεχόμαστε αυτό που έρχεται ανεξάρτητα αν είναι απότομο ή όχι.
Το να περιορίζουμε αυτό που αισθανόμαστε μας απομονώνει και μας δημιουργεί
ανασφάλεια και άγχος. Επιπροσθέτως πρέπει να αναφερθεί ότι η μοναξιά χρειάζεται
και είναι επιβεβλημένη για σκέψη και ανασυγκρότηση του εαυτού μας αλλά δεν συνίσταται
για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα αναρωτηθεί κάποιος ότι μέσα στην κοινωνία
είμαστε μόνοι απέναντι στις προκλήσεις της καθημερινότητας. Και όμως μπορεί να
υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να νοιαστούν πραγματικά για εμάς τους ίδιους αρκεί
να τους ανακαλύψουμε. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι μια δύσκολη διαδικασία
το να εκδηλώνεις αυτό που νοιώθεις, πόσο μάλλον σε μια αντιρομαντική εποχή,
αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Αρκεί να πιστέψεις στον εαυτό σου και να δώσεις την ευκαιρία
στον χαρακτήρα σου να περιορίσει τον εγωισμό του εκεί που πρέπει. Γι αυτό μην
χανεις το χρόνο και δώσε την κατάλληλη προοπτική στη ψυχή σου να βρει αυτό που
πραγματικά επιθυμεί εκφράζοντας όλα αυτά που επιζητά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου